​Overheidsbeleid en ambachtelijke distillateurs

De ambachteljke distillateurs is geen 'sector in nood', het een sector die enkele jaren geleden bij ons volledig was verdwenen. Met de opkomst van nieuwe kleine distilleerderijen is de overheid echter niet gediend. Ze vinden het alleen maar lastig. De overheid doet er dan ook alles aan om het deze beroepsgroep onmogelijk te maken om te werken. 

2022: 15% van de appelen zijn niet geplukt. Blijkbaar heeft de overheid geen probleem met deze voedselverspilling. Hoogstambomen worden verwaarloosd en zelfs met subsidie wil niemand ze nog aanplanten, terwijl we juist meer bomen nodig hebben. Voor deze en nog heel wat andere problemen kunnen ambachtelijke distilleerderijen een oplossing bieden. Maar de overheid maakt het deze kleine distillateurs bijna onmogelijk.

Europese fondsen

Europa stimuleert lokale ondernemers en stelt daarvoor fondsen ter beschikking die vervolgens door de lidstaten worden verdeeld. Ook de Vlaamse overheid probeert via VLAIO lokale bedrijven te ondersteunen. Men bedenkt vervolgens allerlei projecten waar dit geld naar toe kan stromen. Meestal zijn het semi-overheidsorganisaties of vzw's die door politici worden gecontroleerd die deze subsidies krijgen toegewezen. Zo worden er miljoenen 'opgedaan' en kan men zeggen dat men er 'alles aan doet' om de lokale economie te ondersteunen. 

Belastingen innen en subsidie verdelen

Wat doet de overheid? Hoge belastingen en hoge accijnzen innen. Daar is een hele administratie voor nodig met ambtenaren die al direct een stuk van de opbrengsten op souperen. Vervolgens worden er delen onder de vorm van subsidie aan de sector terug gegeven. Maar daar zijn weer administraties en ambtenaren voor nodig die een deel van het geld als 'werkingskosten' op doen. Uiteindelijk keert er dan maar een miniem deeltje van de initiële belastingen als subsidie terug. Men kan beter belastingverminderingen en accijnsverminderingen toestaan. Dan zijn de 'kosten voor de herverdeling' vrijwel volledig verdwenen en heeft men minder ambtenaren nodig. Hele diensten kunnen worden opgedoekt.  

Mag men kleine distillateurs 'bevoordelen'

​De EU staat haar lidstaten toe om fiscale gunsten aan kleine ambachtelijke stokerijen toe te staan om deze cultureel waardevolle activiteit behouden en te ondersteunen. Dit is onder meer het geval in Duitsland en Oostenrijk waar meer dan 50.000 ambachtelijke kleinschalige ("Abfindungsbrennereien") actief zijn.

​Het is de EU die ook hier de spelregels bepaalt. De EU staat toe dat men kleine distillateurs een verminderde accijns laat betalen. Dit is de meest efficiënte manier om deze sector te ondersteunen. ​Kleine distillateurs mag men tot 50% vermindering van accijns toestaan:

RICHTLIJN 92/83/EEG VAN DE RAAD
van 19 oktober 1992
AFDELING V
ETHYLALCOHOL
Vaststelling van de accijns

Artikel 22
1. De Lid-Staten mogen op ethylalcohol die is geproduceerd door kleine distilleerderijen, verlaagde accijnstarieven toepassen, binnen de volgende grenzen:
— het verlaagde tarief, dat onder het minimumtarief mag liggen, geldt niet voor ondernemingen die meer dan 10 hectoliter absolute alcohol per jaar produceren. Lid-Staten die op 1 januari 1992 een verlaagd tarief toepasten op ondernemingen die tussen 10 en 20 hectoliter absolute alcohol per jaar produceren, mogen dit evenwel blijven doen;
— het verlaagde tarief, mag niet meer dan 50 % lager zijn dan het normale nationale accijnstarief.

bron: (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:01992L0083-20220101&from=EN#tocId36) 

België en Nederland kent geen gunsten voor kleine distillateurs. Sterker nog, in België doet men er alles aan om de opkomst van kleine ambachtelijke stokerijen tegen te gaan. Of zoals een ambtenaar van Accijnzen zijn afwijzing van een vergunning voor de opleidingsstokerij van Syntra motiveerde: "We willen die opleiding niet. Want dan komen er veel te veel kleine stokerijen, en daar hebben we geen tijd voor."

---

Lokaal shoppen o.k., maar lokaal produceren maakt de overheid met haar overdreven regelgeving onmogelijk. Heel wat potentiële nieuwe distillateurs zien van hun plannen af omwille van de waanzinnige bureaucratie. 

Hoogstamboomgaarden kunnen ook rendabel zijn
Hoogstamboomgaarden zijn waardevol voor het landschap en het toerisme maar momenteel enkel decoratief. Vaak worden ze beheerd door vrijwilligers die de bomen niet snoeien en onderhouden. Bovendien brengen ze niks op en wordt er met het fruit meestal niks gedaan. Dat kan ook anders. 'Maar waar ga je de plukkers vinden' zult u zeggen. In tegenstelling tot consumptiefruit dat met de hand geplukt moet worden kunnen we het fruit voor distillateurs schudden en rapen. Dat is economisch weer wel haalbaar. In Normandië is alle kennis hiervoor voorhanden. Alle fruit voor de cider en de Calvados wordt zo geplukt. En het hoogstamfruit is absoluut het beste ! Maar ook wij kunnen heel mooie appeldistillaten maken.

"Ze willen gewoon niet dat er distilleerderijen bij komen omdat ze anders te veel werk krijgen"

"Ze" is in deze de administratie van Douane & Accijnzen. Men doet er alles aan om er voor te zorgen dat er zo min mogelijk nieuwe distilleerderijen bij komen. "We kunnen die nieuwe distillateurs niet allemaal controleren, dat is te veel werk. Daar hebben wijn de tijd niet voor."  Maar de Belgische overheid subsidieert wel de opleiding distillateur die nieuwe professionele distillateurs vormt, om die vervolgens op alle denkbare manieren het opstarten van een nieuwe distilleerderij onmogelijk te maken. Dus komen de Nederlanders de door de Belgische staat gesubsidieerde opleiding volgen om vervolgens in Nederland een distilleerderij op te starten.